Kees van Rooijen

Een leven in kleur

In 2007 kreeg ik een herseninfarct. Het kwam totaal onverwacht, kort nadat ik een bijzondere reis van drie maanden door China had gemaakt. In die tijd was ik actief in het culturele veld: ik werkte mee aan projecten zoals RASA en Het Verteltheater, ging vaak naar theater- en muziekvoorstellingen en las veel boeken.

Van de ene dag op de andere kon ik letterlijk niets meer. Ik was linkszijdig verlamd en had te maken met talloze bijverschijnselen. Het duurde bijna een jaar voordat ik weer enigszins kon functioneren. Tot op de dag van vandaag heb ik last van vermoeidheid, moeite met lopen, en afhankelijkheid van mijn vrouw voor dagelijkse dingen zoals telefoneren.

Toch gaat het goed. Ik ben gedisciplineerd bezig met sporten, lees nog steeds veel en bezoek weer culturele evenementen zoals theater, dans en muziek. Sinds mijn infarct heb ik mij voorgenomen om elk jaar iets te doen wat ik nog nooit eerder heb gedaan. Dit jaar is dat: deelnemen aan deze tentoonstelling.

Schilderen doe ik al sinds het begin van mijn herstel - inmiddels zestien jaar. Het is voor mij een manier om te verwerken, te uiten en te verbinden. Voor deze tentoonstelling heb ik vier werken ingebracht, waaronder twee piëta’s. Die heb ik gemaakt vanuit mijn diepe verdriet over de oorlogen in Oekraïne en Gaza. Kunst is voor mij niet alleen een persoonlijke uiting, maar ook een manier om te reageren op de wereld om ons heen.