Kees Reijngoud

Mijn verhaal

Vóór mijn infarct op 26 juli 2013 leidde ik een actief en betrokken leven. Ik werkte als projectmanager in de bouw, waarvan de laatste vijf jaar als zelfstandig ondernemer. Daarnaast gaf ik twee avonden per week les op het K.O.B., de opleiding voor aannemers. Mijn grote passie was hardlopen - vooral marathons. Het gaf me energie, structuur en voldoening.

Maar op die zomerdag in 2013 veranderde alles. Het infarct zette mijn leven volledig op z’n kop. De dingen die vanzelfsprekend waren, zoals werken en hardlopen, verdwenen uit mijn dagelijks bestaan. Wat volgde was een lange weg van oefenen, oefenen en nog eens oefenen.

Hoewel ik nu niet meer werk, kom ik tijd tekort. Mijn dagen zijn gevuld met nieuwe bezigheden die me rust en voldoening geven. In mijn plantenkas kweek ik tomaten, komkommers en andere groenten. In mijn grote schuur werk ik met hout en verf — klussen waar ik mijn creativiteit en handigheid in kwijt kan. Het zijn bezigheden die me helpen om positief te blijven, ook al zijn er dingen die ik mis.

Ik ben gevoelig geworden voor drukte en harde geluiden — die vermijd ik het liefst. Communicatie is soms een uitdaging. Ik praat veel met mijn handen en als ik merk dat mensen me niet begrijpen, ga ik automatisch harder praten. Het helpt enorm als mensen de tijd nemen om te luisteren en me de ruimte geven om duidelijk te maken wat ik bedoel.

Mijn leven ziet er nu anders uit dan vroeger, maar ik heb een nieuwe balans gevonden.