‘Ik stond er niet meer alleen voor’
In april 2001 krijgt Mieke een telefoontje van de politie. Haar man heeft een ernstig ongeluk gehad met de motor. Hij is wel weer aanspreekbaar, maar heeft echt een enorme smak gemaakt. Of ze naar het ziekenhuis kan komen.
Na 4 dagen weer naar huis
Na de behandeling op de Spoedeisende Eerste Hulp werd Wim vanwege zijn gebroken wervels overgebracht naar de afdeling Chirurgie in het ziekenhuis in Apeldoorn. Daar werd hij begeleid door een arts-assistent. Na 4 dagen mocht hij alweer naar huis.
Weer thuis gaat het in de maanden daarna niet zo goed met Wim. Mieke: ‘Hij herstelde dan wel fysiek, maar je merkte dat het mentaal niet goed ging. Hij raakte heel snel overprikkeld, vergat veel en werd na een tijd heel depressief omdat hij niet meer kon wat hij altijd deed.’ Dit was zwaar voor Wim, maar ook voor Mieke die opeens een rol als verzorger had. Terwijl ze zelf ook nog moest wennen aan de gevolgen van het ongeluk.
Partnergroep
Na 2 of 3 jaar wezen kennissen van Mieke haar op Hersenletsel Magazine. Zo kwam ze terecht bij een partnergroep in Apeldoorn. ‘Daar kon ik met anderen praten over wat we tegenkwamen en waar we tegenaan liepen.’ Praktische zaken maar ook de frustratie en het verdriet waar ze mee te maken hadden. ‘Want je ziet het niet aan iemand hè, dat hij hersenletsel heeft.’
Hele dagen samen thuis
Toen Wim in 2016 met pensioen ging, brak er een moeilijke periode aan. Nu was hij hele dagen thuis, samen met Mieke. ‘Hij liep eigenlijk de hele dag achter me aan. Stelde constant heel veel vragen. En wilde graag helpen in het huishouden, zodat ik niets meer hoefde te doen. Maar dat ging helemaal niet goed.’
Op een gegeven moment was Mieke heel vaak misselijk en viel ze regelmatig flauw. Toen ze met die klachten naar de huisarts ging, had die al snel door wat er aan de hand was. Mieke had enorme stress, vanwege de situatie thuis. De huisarts schreef medicijnen voor die de acute stress wegnamen en Mieke ging op zoek naar hulp. Via wat omzwervingen kwam ze uit bij InteraktContour. Dat was eind 2017, 16 jaar na het ongeluk.
De modules van Hersenz
‘Dat ging gelijk heel fijn’, zegt Mieke. ‘Er kwam eens in de week een individueel begeleider langs en die nam alles met ons door. We konden allebei onze dingen kwijt en ze hielp ons met de praktische zaken.’ De ‘thuiscoach’, zoals Mieke het noemt, wees hen toen op ook de modules die het behandelprogramma Hersenz biedt. Dat wilden Mieke en Wim wel proberen.
Na een kennismaking kon Wim starten in een groep en had hij een-op-een-gesprekken met behandelaar Nelleke. En ook Mieke kon - via de partnermodule van Hersenz - bij Nelleke terecht voor hulp. Bijvoorbeeld voor advies over dat vragen stellen de hele dag door, of over de spanningen vanwege het huishouden. ‘Was dat maar eerder gebeurd!’ zegt Mieke.
Samen oplossingen bedenken en afspraken maken
‘Ze daagde ons uit om samen te zoeken naar een oplossing.’ Uiteindelijk hebben ze er beter over leren praten. En maakten ze afspraken met elkaar.
Wie wat deed bijvoorbeeld, in het huishouden. Voortaan stofzuigde en dweilde Wim en deed hij de ramen; Mieke deed de rest. Wim had het gevoel dat hij meedraaide en bijdroeg, en Mieke had niet meer het idee dat haar huishouden overgenomen werd. Ook voor het constant vragen stellen bedachten ze samen een oplossing. Voortaan spaarde Wim zijn vragen zoveel mogelijk op, en bespraken ze die tijdens het koffiedrinken.
Tijd voor de mantelzorger
‘Bij InteraktContour zien we het vaker: in de acute fase en de daaropvolgende herstelfase gaat veel van de aandacht naar degene die het hersenletsel opgelopen heeft. Soms blijft de partner daarbij een beetje achter, terwijl ook de wereld van die persoon helemaal op zijn kop staat. ‘Daar moet ook aandacht voor zijn’, zegt Nelleke van Andel, de behandelaar die met Mieke en Wim gewerkt heeft.
‘Niet alleen tijdens de herstelfase, waarin de getroffene fysiek herstelt, maar ook daarna, in de chronische fase van hersenletsel. Want ook de partner moet leren omgaan met de gevolgen en veranderingen van hersenletsel. Bijvoorbeeld grenzen aangeven in hun nieuwe rol als verzorger. De partners zijn vaak zoveel met zorgen bezig dat ze te weinig aan zichzelf toekomen. Maar juist als zij onderuitgaan, stort het systeem in.’
‘Ik stond er niet meer alleen voor’
Nu, 21 jaar later, gaat het goed met Mieke en Wim. Mieke staat sterker in haar schoenen en heeft door de hulp van InteraktContour ook geleerd om beter op zichzelf te letten en tijd voor zichzelf te nemen. Dat plant ze ook echt in en schrijft ze in de agenda, zodat Wim dat ook ziet en niet iets plant waarbij hij haar nodig heeft.
Mieke: ‘Ik wil partners van mensen met hersenletsel meegeven dat zij niet alleen voor hun partner moeten zorgen en hulp zoeken, maar ook voor zichzelf. Dat Wim zo goed geholpen werd, gaf mij rust. Ik stond er niet meer alleen voor. En de gesprekken met Nelleke hebben mij heel veel geholpen. Door de praktische tips, maar ook dankzij het luisterend oor en de aandacht voor de emotionele kant van het verhaal.’
De partnermodule van het behandelprogramma Hersenz biedt ondersteuning voor partners en naasten. In deze module leer je beiden omgaan met de gevolgen van het hersenletsel op jullie leven. Ook ga je aan de slag met verliesverwerking, draaglast en -kracht, grenzen herkennen en hanteren en het (her)ontdekken van je eigen waarden.
Meer weten?
Heb jij een partner met NAH en gaat het niet zo goed? Wil je weten hoe je samen verder kunt? Wij zijn er om jullie te helpen. Neem contact op.