Vrijwilligers zijn van onschatbare waarde

Ontmoet vrijwilliger Kees! De kracht achter het vervoer bij De Paraplu

7 december staat bekend als nationale vrijwilligerdag in Nederland. Een dag waarop we stilstaan bij alle vrijwilligers van InteraktContour die zich inzetten voor mensen met hersenletsel. Zoals Kees, die al 46 jaar Kees een vertrouwd gezicht is bij buurthuis de Paraplu in Utrecht.

Als coördinator van het afasievervoer zorgt hij ervoor dat deelnemers veilig en op tijd op hun plek komen. Achter die rol schuilt een bijzonder verhaal van doorzettingsvermogen, betrokkenheid en liefde voor mensen.

Van PTT naar de Paraplu

Na een lange carrière bij de PTT veranderde zijn leven drastisch door een ingrijpende operatie. “Na een hernia en een operatie belandde ik in een rolstoel,” vertelt Kees. “Ik zag de typische dagbesteding en dacht: dat is niks voor mij.”

Via Hans Beuk, toenmalig directeur, vond hij toch zijn plek bij De Paraplu. “Ik zei: ‘Ik wil hier wel wat doen, maar wel iets functioneels.’ Het begon met kleine taken, maar groeide uit tot een vaste rol in het bestuur.” Inmiddels coördineert hij al twintig jaar het vervoer voor cliënten met afasie.

Vrijwilligerswerk als levenshouding

Meer dan veertig jaar zette Kees zich 5 ochtenden per week in als vrijwilliger. Nu zijn dat er 2. Zijn motto is duidelijk: “Als je niet van mensen houdt, kun je geen vrijwilligerswerk doen. En ook niet in de zorg werken.”

Zijn inzet bleef niet opgemerkt: hij werd geridderd en ontving de onderscheiding Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Toch is erkenning niet wat hem drijft. “Voor mij is het meer dan een taak: ik ben vrijwilliger, maar voel me ook een lotgenoot.”

Het vervoer

Iedere deelnemer heeft een vaste chauffeur met een eigen auto. “Altijd dezelfde chauffeur, altijd dezelfde deelnemer,” legt Kees uit. “Steeds een vast gezicht zien is prettig voor onze deelnemers met afasie. Je hoeft niks uit te leggen.” Kees vertelt verder dat er nu 4 chauffeurs zijn, allemaal mensen die na pensioen of ziekte hun zingeving vinden in vrijwilligerswerk. “We nemen chauffeurs mee in de wereld van afasie. Geef de mensen met afasie een stem.”

Toekomst en visie

Op de vraag of hij op zijn negentigste nog vrijwilliger wil zijn, lacht Kees: “De Paraplu is familie. Men zegt over mij dat ik de Paraplu ben en zo voel ik dat ook.”

Een uitspraak die alles zegt over zijn betrokkenheid. Voor Kees is De Paraplu niet zomaar een organisatie, maar een gemeenschap waarin iedereen telt. “Het moet een spiegel zijn van de samenleving.”